Alleen het orkest ontbreekt nog!
La Compagnie du Zerep
Een stuk dat deels door minstens 15 artiesten wordt geïmproviseerd. Een performance van La compagnie du Zerep: Sophie Lenoir, Stéphane Roger, Marlène Saldana, Gilles Gaston Dreyfus & guests (samen met Charleroi Danse).
Het uitgangspunt is simpel: mijn lichaam defileert als een masker, een grimas.
De actie is onafwendbaar: eeuwig en telkens opnieuw tot leven komen, nooit op dezelfde manier. Tussen spontaan carnaval en seriële anti-catwalk. De uitputting voorbij.
La Compagnie du Zerep
Een project van La Compagnie du Zerep voor tijdens de aanloopfase van KANAL - Centre Pompidou in de vroegere Citroëngarage. Het programma, samengesteld door Sophie Perez en Xavier Boussiron loopt over 3 weekends en brengt performances van zowel La Compagnie du Zerep als van gastkunstenaars.
De performances worden in het kader van de tentoonstelling op twee plaatsen gebracht: in het klein sculptuurtheater “Boboourg-la-reine” en
in de decor-installatie “La pierre à Magritte”.
“Beaubourg-la-Reine” is een theater sinds zijn ontstaan in 2009, Het is zowel een soort polyvalente ruimte (in de betere zin van het woord) als een sculptuur die refereert aan de reclame-architectuur van het begin van de 20ste eeuw, de tijd waarin de schoenmaker onderdak vond in een cowboylaars en de broodjeszaak in een tent die op een hotdog leek. “Beaubourg-la-Reine” is een Cirkel (zoals er wel meer in Spanje te zien zijn), waar we worden herinnerd aan begrippen die ons dierbaar zijn: onze hang naar het blasfemische, naar sportieve excentriciteit, een ode aan de originaliteit en het amusement, bekrompen esthetiek, folklore, infantilisering, decadentie, private jokes, het schlemiele en de cultus van het ogenblik…
Naast een plaats voor archivering en levende documentatie is “Boboourg-la-Reine” vooral de plek van La compagnie du Zerep om gastkunstenaars te verwelkomen. Gasten die tegelijkertijd inspireren en bewondering afdwingen. In tijden waar het gemakkelijker is zich te omgeven met voorwerpen die overgewaardeerd zijn en met brave of dode kunstenaars, wordt onderzocht in hoeverre de aanwezigheid en de expressieve kracht van de mens de vaste waarde van het “kunstwerk” kunnen overstijgen. Dit alles onder het niet altijd zo welwillende oog van het personage van “de commandeur met de grote neus”.
